Złoty Puchar CONCACAF

Złoty Puchar CONCACAF (ang. CONCACAF Gold Cup, fr. Coupe D'or CONCACAF, hiszp. Copa de Oro CONCACAF) – rozgrywki sportowe, cyklicznie organizowane przez Konfederację Piłki Nożnej Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów (CONCACAF) dla północnoamerykańskich piłkarskich reprezentacji męskich seniorów. Dodatkowo, do gry w turnieju finałowym zapraszane są drużyny z trzech pozostałych federacji. Złoty Puchar za każdym razem był organizowany przez Stany Zjednoczone, dwukrotnie wspólnie z Meksykiem i raz z Kanadą, natomiast w 2019 z Kostaryką i Jamajką.

Pierwsze Mistrzostwa CONCACAF odbyły się w 1963 zastępując Mistrzostwa CCCF (1941-61), w których brały udział wyłącznie państwa z Ameryki Środkowej oraz Karaibów. Mistrzostwa CONCACAF były rozgrywane do 1971, natomiast od 1973 do 1989 nie odbywały się żadne oficjalne mistrzostwa w strefie CONCACAF (były one rozgrywane w ramach eliminacji do mistrzostw świata i zwycięzca tychże eliminacji zostawał mistrzem).

W 1991 turniej został ponownie zorganizowany, pod nazwą Złoty Puchar. Od tego czasu dziewięciokrotnie wygrywał Meksyk, siedmiokrotnie USA i raz Kanada.

Złoty Puchar CONCACAF to międzynarodowe rozgrywki piłkarskie dla reprezentacji narodowych krajów członkowskich Konfederacji Piłki Nożnej Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów (CONCACAF). Turniej odbywa się co dwa lata, a jego zwycięzca kwalifikuje się do Pucharu Konfederacji FIFA.

Pierwszy Złoty Puchar rozegrano w 1991 roku, pod nazwą Puchar Narodów CONCACAF. W latach 1996-2003 turniej odbywał się pod nazwą Złoty Puchar CONCACAF, a od 2005 roku jako Złoty Puchar CONCACAF.

W Złotym Pucharze CONCACAF uczestniczy 16 drużyn, podzielonych na cztery grupy po cztery zespoły. Z każdej grupy do ćwierćfinału awansuje pierwsza i druga drużyna.

Najwięcej razy Złoty Puchar CONCACAF wygrywała reprezentacja Meksyku (8 razy). Pozostałymi zwycięzcami turnieju są: Stany Zjednoczone (5 razy), Kanada (2 razy), Kostaryka (1 raz) i Jamajka (1 raz).